تاثیرات سمعک (چکیده مقالات علمی)

تاثیرات سمعک
کم شنوایی یکی از شایعترین اختلالات جسمی در بین افراد بالاتر از 65 سال سن است. این اختلال از مهم ترین ضایعاتی است که می تواند به ناتوانی در انجام کارهای روزمره منجر گردد.می توان گفت که کم شنوایی با افزایش سن،به طور چشمگیری افزایش
می یابد.

 به گونه ای که بالغین در محدوده ی سنی 18 تا 44 سال تنها 4/5 درصد اختلال شنوایی دارند؛ این در حالی است که حدود 30 درصد افراد بالاتر از 65 سال سن، کم شنوا هستند. افت شنوایی در آقایان بیشتر از خانم هاست و در سن پایین تری آغاز می شود. ما در مقاله ی زیر به بررسی مطالبی راجع به تاثیرات سمعک می پردازیم.

تاریخچه سمعک

مرحله ی اول، صوتی بوده و در آن تقویت صوتی به کمک انواع مختلفی از بوق های شنوایی انجام می شده است. در مرحله ی دوم، از تکنولوژی تلفن استفاده می شده است.سمعک های کربنی در این مرحله دو مشکل عمده داشت. اولین مشکل در اثر تشدید میان دریافت کننده و میکروفن بود. دومین مشکل هم این بود که در نویزهایی که از طریق میکروفن ایجاد می شد، اعوجاج بوجود می آورد.

در مرحله ی سوم از لامپ های خلا برای ساختن سمعک استفاده می شد. در مرحله ی چهارم نیز، ترانزیستورهای بسیار کوچک جایگزین لامپ های خلا شدند و این امر باعث تولید سمعک هایی شد که روی سر قرار می گرفت.

امروزه ما در مرحله ی چهارم قرار داریم. ترانزیستورها در این مرحله به صورت مدارهای مجتمع در آمده اند که این امر می تواند منجر به تولید سمعک هایی با 100000 ترانزیستور شود. در ضمن، روشهای پردازش سیگنال هم تغییر کرده است. تقریبا تمامی سمعک ها تا دهه ی 1990 آنالوگ بود ولی در حال حاضر بیشتر سمعک ها دیجیتال هستند.

تاثیرات سمعک بر افسردگی سالمندانی که دچار افت شنوایی هستند

میزان کم شنوایی در خانه های سالمندان بیشتر از جامعه ی عادی است. طی تحقیقات انجام شده در خانه های سالمندان، شیوع کم شنوایی در آن ها بین 70 تا 85 درصد است. این مطالعات همچنین، لزوم به کار بردن روش های مختلف غربالگری و تجهیزات ارتباطی را جهت تسهیل ارتباط الزامی می نماید. کم شنوایی نیز همانند هر ناتوانی دیگری سلامت روانشناختی اشخاص را متاثر
می سازد.

طی تحقیقات انجام شده، چنانچه کم شنوایی درمان نگردد می تواند منجر به گوشه گیری و افسردگی گردد. علائم افسردگی در سنین بیشتر از 65 سال شامل کاهش روابط اجتماعی، کاهش فعالیت فیزیکی، عصبانیت ها بی دلیل، کاهش سلامت عمومی، تمرکز پایین و کاهش نقایص شناختی است. این اختلال نتایج نامطلوب اجتماعی، مالی و خانوادگی برای خانواده و افراد داشته و می تواند باعث ناتوانی گردد.

 یافته ها

در 13 مرکز از خانه های سالمندان(خصوصی- دولتی) که تحت نظارت بهزیستی تهران هستند از ماه خرداد تا آبان سال 85  تحقیقاتی انجام گرفت. در این پژوهش، سالمندان با سن بیشتر از 65 سال که حداقل 8 ماهی از یک سمعک یک طرفه استفاده
می کردند، مورد بررسی بودند.

همه ی افرادی که سابقه ی بستری شدن در بیمارستان روانپزشکی داشتند و یا این که به یکی از انواع بیماری های تومورهای سیستم عصبی، پارکینسون و آلزایمر مبتلا بودند از مطالعه کنار گذاشته شدند. بعد از انتخاب اشخاص واجد شرایط، اتوسکوپی، ادیومتری و تاریخچه گیری انجام شد. طبق نتیجه ی ادیومتری و همچنین به کارگیری فرمول BBA (میانگین بهترین آستانه ی دو گوش)، سه گروه پژوهش مشخص شدند.

گروه اول که شامل 30 نفر سالمند با BBA پایین تر از چهل دسی بل بود، گروه دوم که شامل 30 سالمند با BBA  بیشتر از چهل دسی بل که این افراد سمعک نداشتند می شد. گروه سوم که شامل 20 نفر سالمند با BBA بیشتر از چهل دسی بل که این افراد از سمعک استفاده می کردند می شد.

جهت بررسی افسردگی این افراد از پرسشنامه ی افسردگی بک استفاده گردید. این پرسشنامه 21 آیتم داشت و از آن برای بررسی شدت و وجود علائم افسردگی بر اساس معیارهای DSM- IV  استفاده شده است. این پرسشنامه برای ارزیابی افسردگی سالمندان معرفی شده است و از آن در سال 1988 به وسیله ی بک و همکارانش در آمریکا و همچنین در سال 1384 به وسیله ی فتی و همکاران در کشورمان ایران هنجاریابی گشته است.

بعد از گرد آوری داده ها، میانگین پژوهشی با ANOVA ( آنالیز واریانس یکراهه) مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. این مطالعه که بین 80 فرد سالمند مذکر که بیشتر از 65 سال سن دارند، انجام گرفت؛ میانگین نمرات پرسشنامه ی افسردگی بک آن ها به قرار زیر شد:

• گروه اول: 43/11 و انحراف معیار 21/5
• گروه دوم 53/21 و انحراف معیار 86/5
• گروه سوم 40/16 و انحراف معیار 55/5

نتایج به دست آمده بیانگر این هستند که سالمندان کم شنوای بی سمعک، نسبت به کم شنواهای باسمعک افراد افسرده تری هستند و آزمودنی های بهنجار هردو گروه بیانگر این است که کم شنواها افسردگی خیلی کمتری را تجربه می نمایند.

اما این عارضه به راحتی قابل درمان و کنترل است. مهم این است که آن را تشخیص داده و درمان کرد. برای این کار بایستی زمینه های ایجاد کننده ی آن را برطرف نماییم.

به گونه ای که افسردگی، اضطراب و خشم در بین این سالمندان، بعد از 8 ماه مصرف سمعک به شکل قابل ملاحظه ای کاهش پیداکرد و این یکی از تاثیرات سمعک بر سلامت روانشناختی افراد است. پس با تشخیص زود هنگام و به موقع و به وسیله ی وسایل کمک شنوایی می توانیم از اختلالات روانشناختی جلوگیری نماییم.

تاثیرات استفاده ی طولانی از سمعک

در یک مطالعه ی مقطعی روی 12 نفر که شامل هفت زن و 5 مرد با یک میانگین سنی 92/61 و همچنین انحراف معیار 96/7 که در دانشگاه توانبخشی علوم پزشکی تهران صورت گرفت؛ حداقل مدت استفاده از سمعک های تک گوشی، 2 سال با انحراف معیار 63/8 ( محدوده ی سنی 36 ماه تا 60 ماه) و میانگین 46 بود.

متوسط مصرف روزانه ی سمعک، پنج ساعت در روز گزارش شد. زمان نهفتگی مطلق در سه سطح 80، 90، 100 دسی بل به شکل تک گوشی ثبت گردید. در هر سه سطحی که مورد بررسی قرار گرفت، میزان زمان نهفتگی در موج V در گوش بی سمعک نسبت به با سمعک بالاتر بود. استفاده ی طولانی مدت از سمعک، می تواند به فهم بهتر پدیده ی محرومیت شنوایی کمک نماید. در کم شنوایی هایی که دوطرفه هستند، استفاده از این وسیله می تواند موجب شکل گیری عصبی در راه های شنوایی ساقه ی مغز گردد. سمعک باعث می شود که دستگاه شنوایی نسبت به صوت تحریک شده و به رخداد تغییرات فیزیولوژیکی در دستگاه شنوایی منجر گردد و این یکی دیگر از تاثیرات سمعک است.